سرطان سر و گردن چیست؟ | نشانه‌های مهم این بیماری را بشناسید

سرطان‌های سر و گردن طیفی از تومورهای بدخیمی را در بر می‌گیرند که گلو، تارهای صوتی، دهان، بینی و ساختارهای مرتبط را تحت تاثیر قرار می‌دهند. این وضعیت کشنده یک نگرانی بهداشتی قابل توجه در سراسر جهان است.

 سرطان‌های سر و گردن یکی از شایع‌ترین انواع سرطان در بسیاری از مناطق جهان است که بار قابل توجهی از موارد این بیماری را به خود اختصاص می‌دهد. شیوع سرطان سر و گردن تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله عادات سبک زندگی، شیوه‌های فرهنگی، قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی، اجتماعی و اقتصادی است.

به گفته متخصصین، مانند هر نوع سرطان، درک این بیماری و مدیریت آن برای بیماران و خانواده‌های آن ها بسیار مهم است. دکتر ماندیپ سینگ مالهوترا، مدیر انکولوژی جراحی، بیمارستان CK Birla (R)، دهلی، به برخی از سوالات و نگرانی‌های رایج در مورد سرطان سر و گردن پاسخ می‌دهد:

چه چیزی باعث سرطان سر و گردن می‌شود؟

عوامل خطر اولیه عبارتند از مصرف تنباکو (سیگار، سیگار برگ، تنباکوی بدون دود) و مصرف بیش از حد الکل. شیوع سرطان دهان به  طور ویژه به دلیل استفاده گسترده از تنباکو بالا است. مصرف الکل، به ویژه زمانی که با مصرف تنباکو همراه باشد، خطر ابتلا به سرطان سر و گردن را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، عفونت ویروس پاپیلومای انسانی HPV ، به ویژه سویه HPV16، یک عامل خطر فزاینده برای برخی سرطان‌های سر و گردن، به ویژه در اوروفارنکس است.

علائم غیر معمول سرطان سر و گردن چیست؟

سرطان های سر و گردن می‌توانند با علائم مختلفی ظاهر شوند که بسته به محل و مرحله خاص سرطان ممکن است متفاوت باشد. برخی از علائم رایج سرطان سر و گردن عبارتند از:

گلو درد

سرفه های مداوم

گرفتگی صدا

مشکل در بلع

گوش درد

یک توده یا توده در گردن

کاهش وزن غیر قابل توضیح

در صورت بروز هر گونه علائم مداوم، توصیه می‌شود از یک متخصص کمک گرفته و از نظر بالینی تلاش شود تا بیماری در مراحل اولیه شناسایی شود.

درمان سرطان سر و گردن چگونه بر گفتار و بلع تأثیر می گذارد؟

بسته به محل سرطان و میزان مداخله، درمان ممکن است بر گفتار و بلع تأثیر بگذارد. جراحی تومورها در ناحیه سر و گردن ممکن است شامل برداشتن قسمت‌هایی از زبان، گلو یا تارهای صوتی (حنجره) باشد. این روش‌ها می‌توانند مستقیماً بر توانایی‌های گفتار و بلع تأثیر بگذارند. در برخی موارد، جراحی ترمیمی ممکن است برای بازیابی عملکرد انجام شود، اما همچنان این مداخلات ممکن است منجر به تغییر در گفتار و بلع شود. از سوی دیگر، پرتودرمانی و شیمی درمانی نیز می‌تواند باعث التهاب، زخم و سفتی در عضلات و بافت‌های درگیر در گفتار و بلع شود.