حکم ارسال فیلم به رسانه های بیگانه برای ذبیح پور و تیمش چیست؟
آمنه‌سادات ذبیح‌پور در توییتی بسیار عجیب نوشته از بازار بومهن فیلم گرفتیم و به‌نام اعتصاب بازاریان کامیاران برای بی‌بی‌سی و ایران‌اینترنشنال فرستادیم و آنها هم بدون راستی‌آزمایی پخش کردند.
هم میهن نوشت: خانم ذبیح‌پور اینجا اعتراف کرده که برای رسانه‌های خارج از کشور فیلم می‌فرستد. اگر برخی از شهروندان را به جرم فرستادن محتوا برای این رسانه‌ها بازداشت کرده‌اند چطور قانون برای همه یکسان نیست؟
خانم ذبیح‌پور در فرستادن محتوا مرتکب دروغگویی شده است. یعنی محتوایی را بر پایه کذب برای رسانه‌ای دیگر فرستاده است. کدام خبرنگار حرفه‌ای، با تجربه و با اخلاق دست به چنین کاری می‌زند؟ اصلا استادان رسانه و پیشکسوتان حرفه روزنامه‌نگاری چنین کاری را تایید می‌کنند؟
آمنه‌سادات ذبیح‌پور با این توییت، خودش را فردی غیرقابل اعتماد معرفی کرده است. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که آیا واقعا این فیلم مربوط به بازار بومهن است یا ممکن است خانم ذبیح‌پور خلاف گفته باشد؟ یک راه دریافتن واقعیت این است که ایشان اصل فیلمی که گرفته و البته قابل تایید باشد را منتشر کند.
خانم ذبیح‌پور در صداوسیما کار می‌کند. او را به‌عنوان یکی از نمادهای صداوسیما می‌شناسند که مورد تایید مدیران این سازمان است. به‌طوری که می‌تواند با مخالفانی که دستگیر و زندانی شده‌اند به راحتی مصاحبه کند. صداوسیما این کار یکی از نیروهای مورد اعتماد خودش را تا چه حد به رسیمت می‌شناسد؟
راه اثبات دروغگویی رسانه‌های دیگر این است که صداوسیما راستگو و حقیقت محور باشد. به عبارتی راه اثبات خلاف‌گویی رسانه‌های دیگر وجود یک رسانه راستگو در داخل کشور است. از این پس تا چه حد می‌توان به اعتبار خبرنگاران صداوسیما چون آمنه‌سادات ذبیح‌پور اعتماد داشت؟
ارسال نظر