آیت الله خرسان درگذشت

آیت الله سید مهدی الخرسان درگذشت.

سید محمدمهدی موسوی خرسان در تاریخ نهم رجب ۱۳۴۷ق در نجف اشرف متولد شد. قبل از اینکه به مکتب خانه برود، مادرش قرآن را به ایشان آموخت و وقتی وارد مکتب شد، خواندن و نوشتن بلد بود. بعد از آن دروس حوزه را شروع نمود و دروس سطح و خارج را در حوزه علمیه نجف نزد اساتید بزرگوار گذراند.

پدرش سید حسن بن هادی خرسان، از علماء شهر نجف محسوب می شد که نزد فقهای بزرگ شیعه همچون سید ابوالحسن اصفهانی، محمدحسین نائینی، ضیاءالدین عراقی و ابوتراب خوانساری درس آموخت. محمدمهدی خرسان از دوران جوانی به تألیف علاقه نشان داد و کتابت را با موضوع عبدالله بن عباس شروع کرد. چیزی نگذشت که انتشارات اسلامیه تهران، از وی دعوت به عمل آورد که در تصحیح بحارالانوار مجلسی، آنان را یاری نماید؛ این دعوت سرانجام سبب شد تا سید محمدمهدی خرسان، هشت جلد از ۱۱۰ جلد کتاب های چاپی بحارالانوار را تصحیح و تحقیق نماید.

در سال ۱۳۸۸ق، برای ادای فریضه حج به مکه مشرّف شد و آثار حج و منافع آن را لمس کرد که آشنایی با اساتید دانشگاه های مختلف اسلامی از جمله عطاس، یکی از علمای فرهیخته و صالح، یکی از فواید آن سفر بود. آشنایی با او (عطاس) برای ایشان سعادتی بود. او از بزرگان ادب است که در مکه سکنی داشت و در مجلات عربی به دقیق بودن و قوّت علمی ستوده می شود. او ایشان را با بسیاری از علمای آنجا آشنا کرد. محبت وی به سید محمدمهدی بعد از اینکه به نجف برگشت ادامه داشت.

برای بار دوم که در سال ۱۳۸۹ق، به مکه مشرّف شد، او از ایشان پذیرایی کرد سپس نسخه ای از کتاب «تذکرة الألباب بأصول الأنساب» بتّی را که خود استنساخ کرده بود، به ایشان هدیه کرد تا آن را تحقیق کند.

به سال ۱۳۹۴ق، نیز به مکه مشرّف شد و نسخه ای از کتاب را که تحقیق کرده بود، به استاد عطاس هدیه کرد و او بسیار خوشحال شد و مقدمه ای بر کتاب نگاشت که در چاپ کتاب آن را آورده است.

اساتید: دانش های ابتدایی و سطوح را از پدرم و شیخ محمدرضا عامری، سید محمود حکیم، شیخ محمدعلی تبریزی، شیخ علی سماکه حلی و شیخ صادق قاموسی فراگرفتم.

سپس از محضر درس حضرات آیات عظام سید ابوالقاسم خوئی (م ۱۴۱۳ق)، سید عبدالهادی شیرازی و سید محسن حکیم بهره بردم.

مشایخ من در نقل حدیث و روایت عبارتند از مرحوم پدرش و شیخ محمدمحسن، معروف به آقابزرگ تهرانی (م ۱۳۸۹ق)، سید حسن بجنوردی (م ۱۳۹۵ق)، سید محمدصادق بحرالعلوم (م ۱۳۹۹ق)، سید علی بهبهانی (م ۱۳۹۵ق)، سید عبدالاعلی سبزواری (م ۱۴۱۴ق)، سید مرتضی خلخالی (م ۱۴۱۱ق)، سید علی بهشتی و از علمای اهل سنت: سید علوی بن عباس مالکی مکی، شیخ حماد انصاری، شیخ محمد ابی الیسر بن عابدین مفتی شام، شیخ محمدصالح قادری شامی، سید بن حمزه نقیب شامی، الحبیب محمد بن علوی حضرمی مالکی و مجدالدین مؤیدی الیمانی می باشند.

تألیفات: موسوعة عبدالله بن عباس، حبر الأمة و ترجمان القرآن؛ کشاف بلدان منتقلة الطالبیة؛ السجود علی التربة الحسینیة؛ علی إمام البررة، شرح ارجوزه استادم آیت الله خوئی؛ المحسن السبط مولود أم سقط؟؛ حی علی خیر العمل؛ مقدمات کتب تراثیه؛ غریب القرآن؛ نهایة التحقیق فی ما جری فی أمر فدک للصدیقة و الصدّیق؛ مزیل اللبس عن معجزتی شق القمر و رد الشمس؛ نظرات فاحصة فی کتاب الطبقات الکبیر، نوشته محمد بن سعد کاتب واقدی (م ۲۳۰)؛ معجم شعراء الطالبیین؛ شذا العرف فی ضحایا الطف؛ الظاهرة القرآنیة فی نهج البلاغة؛ المهدی الموعود مولود و موجود؛ سلوة الأفاضل فی المسائل و الرسائل؛ قلائد العقیان فی ما قیل فی آل الخرسان؛ علی المحک، صحابة و صحاح؛ الکشف الصریح فی من رمی بالتجریح من رجال الصحیح؛ ذکریاتی فی حیاتی؛ المنخول و المخلخل من الشعر المهلهل، دیوان شعر است. بعیداً عن السیاسة، دیوان شعر است؛ جمع دیوان سید جعفر خرسان.